برج 800 کیلو ولت خط انتقال گالوانیزه برق

به عنوان تولید کنندگان حرفه ای، مائو تانگ مایل است برج 800 کیلوولت خط انتقال گالوانیزه برق را به شما ارائه دهد. و ما بهترین خدمات پس از فروش و تحویل به موقع را به شما ارائه خواهیم داد.

ایالات متحده، اتحاد جماهیر شوروی سابق، ژاپن و ایتالیا همگی خطوط آزمایشی AC UHV را ساخته‌اند و تحقیقات و آزمایش‌های زیادی روی فناوری انتقال AC UHV انجام داده‌اند. در نهایت، تنها اتحاد جماهیر شوروی سابق و ژاپن خطوط AC UHV را ساخته اند.

1. اتحاد جماهیر شوروی سابق: بر اساس مطالعات قبلی، ساخت خطوط 1150 کیلوولت AC UHV در سال 1981 آغاز شد که 494 کیلومتر از Ekibatuz تا Kirkchitav و 396 کیلومتر از Kirkchitav تا Coustanay را پوشش می دهد. در آگوست 1985، اولین خط 1150 کیلوولت جهان، Ekibastuz-Kirkchitaf، با بار در ولتاژ نامی عملیاتی افتتاح شد و تا Coustanay گسترش یافت. در 1 ژانویه 1992، بخش مرکزی دیسپاچینگ قزاقستان ولتاژ بخش خط 1150 کیلوولت را از طریق تبدیل به 500 کیلو ولت کاهش داد.

در این مدت زمان بهره برداری از بخش خط Ekibastuz-Kirkchitaf و تجهیزات پست در دو انتها به 23787 ساعت تحت ولتاژ کاری نامی رسید و زمان بهره برداری از بخش خط Kirkchitaf و تجهیزات پست در Coustanay به 11379 ساعت در عملیات نامی رسید. ولتاژ. از سال 1981 تا 1989، اتحاد جماهیر شوروی سابق نیز 1500 کیلومتر خطوط UHV با مقیاس کلی 2400 کیلومتر ساخته است. همه کم فشار تا 500 کیلو ولت کار می کنند.

2. ژاپن: ساخت خط 1000 کیلوولت UHV در پاییز 1988 آغاز شد. در 28 آوریل 1992، خط 138 کیلومتری نیشینوما از ایستگاه سوئیچ نیشینوما تا پست توشاناشی به پایان رسید. در اکتبر 1993، بخش 49 کیلومتری UHV خط Nanniigata Trunk از نیروگاه هسته‌ای Kashiwazaki-Kariwa تا ایستگاه سوئیچ نیشینوما تکمیل شد. طول دو بخش خط UHV 187 کیلومتر بود.

همه با کاهش ولتاژ 500 کیلو ولت کار می کنند. در سال 1999، ساخت 194 کیلومتر خط اصلی ایواکی جنوبی از ایستگاه سوئیچ ایواکی جنوبی تا ایستگاه سوئیچ کونما شرقی و 44 کیلومتر خط اصلی کونما شرقی از ایستگاه سوئیچ کونما شرقی تا ایستگاه سوئیچ کونما غربی در کریدور شرق به غرب به پایان رسید. دو بخش از خطوط UHV 238 کیلومتر طول داشتند. در مجموع 426 کیلومتر خطوط UHV در ژاپن ساخته شده است. به دلیل قلمرو باریک آن، تمام خطوط UHV در ژاپن از حلقه دوگانه و همان قطب و قاب استفاده می کنند.

انتقال Uhv مزایای اقتصادی آشکاری دارد. تخمین زده می شود که ظرفیت انتقال یک خط انتقال 1150 کیلوولت می تواند جایگزین 5 تا 6 خط 500 کیلوولت یا سه خط 750 کیلوولت شود. این می تواند مواد برج را تا یک سوم کاهش دهد، سیم را به نصف کاهش دهد و هزینه شبکه برق از جمله پست را 10 تا 15 درصد کاهش دهد. کریدور 1150 کیلوولت UHV تنها حدود یک چهارم کریدور مورد نیاز برای یک خط 500 کیلوولت با همان ظرفیت است که مزایای اقتصادی و اجتماعی قابل توجهی را برای کشورها و مناطق پرجمعیت با زمین های با ارزش یا کریدورهای دشوار به همراه خواهد داشت.

خطوط انتقال UHV با سطح ولتاژ 1000 کیلو ولت همگی نیاز به استفاده از سیم های چندگانه مانند تقسیم 8، 12، 16 و غیره دارند. سطح مقطع هر سیم اسپلیت بیشتر از 600 میلی متر مربع است که می تواند تلفات ناشی از کرونا را کاهش دهد. تخلیه، تداخل رادیویی، تداخل تلویزیونی، تداخل نویز شنیداری و سایر اثرات نامطلوب. ارتفاع برج حدود 40 تا 50 متر است. ارتفاع برج دو مدار و قاب موازی به 90 تا 97 متر می رسد. بسیاری از کشورها بر روی توسعه ساختار برج جدید تمرکز می کنند تا اندازه برج را کاهش دهند و هزینه خط را کاهش دهند. اتحاد جماهیر شوروی سابق، ایالات متحده، ایتالیا، ژاپن و سایر کشورها شروع به برنامه ریزی و ساخت خطوط انتقال UHV درجه 1000 کیلوولت کرده اند، ظرفیت انتقال یک خط تک حلقه به طور کلی 6 تا 10 میلیون کیلووات است.

به عنوان مثال، اتحاد جماهیر شوروی سابق به ساخت پایگاه های بزرگ انرژی مانند میادین نفتی Ekibatuz، Kansk-Achinsk و Tyumen ادامه می دهد. این نیروگاه در حال حاضر دارای یک نیروگاه حرارتی با ظرفیت نصب شده 6.4 میلیون کیلووات است. همچنین در نظر دارد یک نیروگاه برق آبی غول پیکر با ظرفیت نصب شده 20 میلیون کیلووات و مجموعه ای از نیروگاه های هسته ای با ظرفیت نصب بزرگ بسازد. این پایه های انرژی در فاصله 1000 تا 2500 کیلومتری از مراکز بار قدرت قرار دارند و نیاز به انتقال ولتاژهای 1150 کیلوولت، 750± کیلوولت DC و ولتاژهای 1800 تا 2000 کیلوولت دارند.

اتحاد جماهیر شوروی سابق یک خط انتقال 270 کیلومتری 1150 کیلوولت ساخته است که به عنوان خط آزمایش صنعتی نیز استفاده می شود. عملیات آزمایشی آن در سال 1986 آغاز شد و به ساخت یک خط انتقال 1236 کیلومتری 1150 کیلوولت ادامه می دهد. تا پایان قرن بیستم، یک شبکه ولتاژ فوق العاده 1150 کیلوولتی تشکیل خواهد شد.

تا پایان قرن بیستم، سیستم برق بونویل انتظار دارد که 60 درصد نیروگاه‌های زغال‌سنگ آن در شرق آبشارها قرار داشته باشند و حدود 32 گیگاوات برق در سراسر رشته کوه به مرکز بار غربی ارسال شود. کلاس برنامه ریزی شده 1100 کیلوولت. هر خط حدود 300 کیلومتر طول دارد و ظرفیت انتقال آن حدود 10 میلیون کیلووات است. ایتالیا قصد دارد با استفاده از خطوط فشار قوی 1000 کیلوولتی، برق را از نیروگاه های حرارتی و هسته ای در امتداد دریای مدیترانه، مانند پیزا، به مناطق صنعتی مانند میلان در شمال برساند.

ژاپن یک خط انتقال ولتاژ فوق العاده دو مداره 1000 کیلوولتی را برای انتقال نیرو از نیروگاه هسته ای غول پیکر شیموبی به توکیو انتخاب کرده است. این خط 600 کیلومتر طول و 10 میلیون کیلووات ظرفیت دارد. همه این خطوط انتقال UHV برای تکمیل در دهه 1990 برنامه ریزی شده بودند.