2024-09-14
دکل های انتقال الکتریکی سازه هایی هستند که برای پشتیبانی از خطوط انتقال فشار قوی استفاده می شوند. سیستم انتقال و تبدیل نیرو، انرژی الکتریکی را از طریق این خطوط فشار قوی از نیروگاه ها به پست ها منتقل می کند و سپس آن را بین کاربران مختلف توزیع می کند. در این فرآیند رابطه زیر بین دکل انتقال الکتریکی و ولتاژ انتقال و تبدیل وجود دارد:
1. سطح ولتاژ: خطوط انتقال با توجه به سطح ولتاژ خود طبقه بندی می شوند، مانند خطوط 35kv، 110kv، 220kv، 500kv و حتی با ولتاژ فوق العاده بالا (UHV). طراحی و مشخصات برج انتقال برق نیز با توجه به این سطوح ولتاژ تعیین می شود. هرچه ولتاژ بالاتر باشد، معمولاً فاصله و ارتفاع بین دکل های انتقال الکتریکی بیشتر است تا از ایجاد قوس الکتریکی و تداخل الکترومغناطیسی بین خطوط جلوگیری شود.
2. الزامات عایق: با افزایش سطح ولتاژ، نیاز به مقره های برج انتقال برق نیز به همان نسبت افزایش می یابد. خطوط انتقال فشار قوی به عایق های قوی تری برای جلوگیری از نشت جریان و تخلیه قوس نیاز دارند و در طراحی دکل انتقال برق باید نصب و پشتیبانی این عایق ها در نظر گرفته شود.
3. استحکام مکانیکی: خطوط انتقال ولتاژ بالا معمولا جریانهای بزرگتری را منتقل میکنند، به این معنی که سیمهای ضخیمتری مورد نیاز است. دکل های انتقال برق باید از استحکام مکانیکی کافی برای حمایت از این سیم ها برخوردار بوده و بتوانند در برابر عوامل مختلف محیطی خارجی مانند باد، بارهای یخ و برف و غیره مقاومت کنند.
4. طراحی برج: سطوح مختلف ولتاژ خطوط انتقال به انواع مختلفی از برج های انتقال الکتریکی نیاز دارد. به عنوان مثال، خطوط انتقال ولتاژ پایین ممکن است از ساختار برج انتقال الکتریکی سادهتری استفاده کنند، در حالی که خطوط انتقال فشار قوی برای ایجاد پایداری و ایمنی بیشتر به ساختار چند برج پیچیدهتری نیاز دارند.
5. فاصله ایمنی: خطوط انتقال فشار قوی باید فاصله ایمنی مشخصی را برای جلوگیری از آسیب به محیط اطراف و پرسنل حفظ کنند. ارتفاع و طرح برج انتقال برق باید اطمینان حاصل کند که فاصله ایمنی بین سیم ها و زمین، ساختمان ها و پوشش گیاهی با مقررات مربوطه مطابقت دارد.
به طور خلاصه، رابطه بین برج انتقال الکتریکی و ولتاژ انتقال ارتباط نزدیکی دارد. سطوح مختلف ولتاژ مستقیماً بر طراحی، ساختار و الزامات ایمنی برج انتقال برق تأثیر می گذارد.