رابطه بین دکل انتقال و ولتاژ

A برج انتقالساختاری است که برای پشتیبانی از خطوط انتقال فشار قوی استفاده می شود. سیستم انتقال و تبدیل نیرو، انرژی الکتریکی را از طریق این خطوط فشار قوی از نیروگاه ها به پست ها منتقل می کند و سپس آن را بین کاربران مختلف توزیع می کند.

در طی این فرآیند، رابطه زیر بین برج آهنی و ولتاژ انتقال و تبدیل نیرو وجود دارد:

سطح ولتاژ: خطوط انتقال بر اساس سطوح ولتاژ خود طبقه بندی می شوند، مانند خطوط 35 کیلوولت، 110 کیلوولت، 220 کیلوولت، 500 کیلوولت و حتی خطوط با ولتاژ فوق العاده بالا (UHV). طراحی و مشخصات برج آهنی نیز با توجه به این سطوح ولتاژ تعیین می شود. هر چه ولتاژ بالاتر باشد، معمولاً فاصله و ارتفاع بین دکل ها بیشتر می شود تا از تخلیه قوس و تداخل الکترومغناطیسی بین خطوط جلوگیری شود.

الزامات عایق: با افزایش سطح ولتاژ، نیاز به مقره های روی برج نیز افزایش می یابد. خطوط انتقال فشار قوی برای جلوگیری از نشتی جریان و تخلیه قوس به عایق های قوی تری نیاز دارند. در طراحی برج ها باید نصب و پشتیبانی این عایق ها در نظر گرفته شود.

استحکام مکانیکی: خطوط انتقال ولتاژ بالا معمولاً جریان‌های بزرگ‌تری را حمل می‌کنند، به این معنی که هادی‌های ضخیم‌تری مورد نیاز است. برج آهنی باید از استحکام مکانیکی کافی برای پشتیبانی از این هادی ها برخوردار بوده و بتواند در برابر عوامل محیطی مختلف خارجی مانند نیروی باد، بارهای یخ و برف و غیره مقاومت کند.

طراحی نوع برج: خطوط انتقال سطوح مختلف ولتاژ به انواع مختلفی از دکل ها نیاز دارند. به عنوان مثال، خطوط انتقال ولتاژ پایین ممکن است از سازه‌های برج نسبتاً ساده استفاده کنند، در حالی که خطوط انتقال فشار قوی برای ارائه پایداری و ایمنی بالاتر به ساختارهای برج چند قطبی پیچیده نیاز دارند.

فاصله ایمنی: خطوط انتقال فشار قوی برای جلوگیری از آسیب به محیط اطراف و پرسنل باید فاصله ایمنی مشخصی را حفظ کنند. ارتفاع و طرح برج آهنی باید اطمینان حاصل کند که فاصله ایمن بین هادی ها و زمین، ساختمان ها و پوشش گیاهی با مقررات مربوطه مطابقت دارد.

در نتیجه، رابطه بین برج های آهنی و انتقال نیرو و ولتاژ تبدیل ارتباط نزدیکی دارد. سطوح مختلف ولتاژ مستقیماً بر طراحی، ساختار و الزامات ایمنی برج های آهنی تأثیر می گذارد.